In de ban van de putter

• Voorbereiding
• Acht putters
• Vaste stek
• Topprioriteit
• Nigerzaad
• De juiste plooi

Voorbereiding

Van begin af aan werd ons tuintje ingericht met als doel zoveel mogelijk inheemse soorten aan te trekken. Zo plantten mijn vrouw en ik bewust grote kaardebol aan, een ware magneet voor de putter of distelvink. Zij doen zich in het najaar immers maar al te graag te goed aan de zaadjes van deze mooie plant. Ik had op dat moment nog nooit de kans gehad om dit zangvogeltje te fotograferen en ik keek reikhalzend uit naar het moment dat er een putter op één van onze kaardebollen zou landen.

Acht putters

In het najaar was het al meteen bingo, een handvol distelvinken bezocht ons tuintje maar dat was helaas van korte duur. In de jaren die volgden gebeurde dit nog sporadisch, maar ook toen verdwenen ze telkens terug heel snel. Ik had in elk geval niet de tijd om de beelden te maken die ik in gedachten had. Ik bleef hopen en wachtte geduldig.

24 januari 2025 … Er streek na lange tijd opnieuw een groepje van maar liefst acht putters neer in onze tuin. Ook nu hadden ze het gemunt op de grote kaardebollen en smulden van de schijnbaar overheerlijke zaadjes die ze vakkundig uit de stekelige bollen pikten. Samen met mijn vrouw genoot ik van het schouwspel terwijl ik ondertussen door het keukenraam snel enkele kwalitatief ondermaatse beelden schoot van deze lieflijke en kleurrijke vogeltjes. Even vlogen ze weg maar niet voor lang, want na amper enkele minuten kwamen ze al terug. Dit gebeurde die dag nog meermaals en het leek erop dat ze geleidelijk hun natuurlijke angst en voorzichtigheid verloren.

Een putter doet zich tegoed aan de zaadjes van de grote kaardebol - ©Wim Acke

Vaste stek

Ik mocht dan nog geen mooie foto’s hebben, toch ging ik die avond blij en voldaan slapen. Het feit dat dit groepje putters binnen een tijdspanne van enkele uren onze tuin verschillende keren had bezocht, deed mij stilletjes hopen dat ze de dag nadien terug zouden komen. En jawel, de volgende morgen streken opnieuw enkele distelvinken neer op onze kaardebollen. Het waren er geen acht tegelijk maar bijna de hele dag door vertoefden er telkens een aantal in de buurt. Dit was vanzelfsprekend veelbelovend en het zag er naar uit dat dit voor langere tijd hun vaste stek zou worden.

Topprioriteit

Ik was me er heel erg van bewust dat dit een unieke kans was om eindelijk de langverwachte beelden te maken waar ik zo op hoopte. Iedereen die gepassioneerd met natuurfotografie bezig is zal dit kunnen beamen, je moet het ijzer smeden als het heet is. Het leek me het beste om mijn schuiltent op te stellen in onze garage en van daaruit te fotograferen. Zo zou er nauwelijks iets veranderen in de omgeving en was de kans op verstoring minimaal. Ik maakte alles in gereedheid om op elk mogelijk moment zo snel mogelijk paraat te zijn. Wilde ik mijn kans op mooie foto’s  vergroten dan moest ik van dit fotoproject een topprioriteit maken. En dat deed ik ook, de putters hadden mij helemaal in de ban. De dagen die volgden bezochten ze van ’s morgens tot ’s avonds met tussenpozen ons tuintje. Elk vrij moment offerde ik ervoor op en telkens ik ze door heet raam spotte liet ik alles vallen en haastte ik mij naar mijn schuiltent om foto’s te maken.

Nigerzaad

De tijd verstreek en ik besefte dat de zaadjes van onze kaardebollen geleidelijk aan opraakten. Als ik niets zou ondernemen zouden de distelvinken wellicht wegblijven, of zich in het beste geval verplaatsen naar de voederplek achteraan in de tuin. Tijd voor plan B dus. Putters zijn pure zaadeters en ik wist dat ze ook verlekkerd zijn op nigerzaad. Ik was goed voorbereid en had in het verleden reeds een voorraad van dit zaad ingeslagen. Ik had het destijds ook al in een voedersilo aangeboden aan de weinige putters die in het verleden onze tuin doorkruisten, helaas zonder succes. Maar het feit dat ze nu dagelijks vele malen langskwamen deed mij hopen dat ze nu wel op deze zaden zouden afkomen. Allereerst strooide ik elke dag een beetje nigerzaad bovenop de verschillende kaardebollen, en er vlak naast plaatste ik ook een voedertafel en –silo. Het duurde vervolgens niet eens zo heel lang of de eerste putter had deze nieuwe voedselbron gevonden. De rest volgde ook. Om ze extra te verwennen bood ik hen ook een mengeling aan van andere zaden. Blijkbaar stelden ze mijn inspanningen op prijs want ze bleven elke dag van de partij.

De juiste plooi

Toch liep niet alles van een leien dakje. De putters waren dan wel nauwelijks weg te slaan uit onze tuin, de omstandigheden om ze te fotograferen waren vaak allesbehalve ideaal. Allereerst was het niet altijd evident om een putter in beeld te krijgen met een mooie achtergrond. Ik was dus genoodzaakt hier en daar enkele aanpassingen te doen aan de setting. Daarnaast speelde dit hele verhaal zich grotendeels af in een periode met overwegend grijs en bewolkt weer. Laat dat nu juist iets zijn waar je als fotograaf liever niet mee te maken krijgt. Maar de aanhouder wint en inderdaad, na verloop van tijd leek alles mee te zitten. De putters kwamen op het juiste moment, op de juiste plaats en in de juiste lichtomstandigheden. Eindelijk kon ik de beelden maken die ik al jaren in gedachten had. Alles viel in de juiste plooi, dit kon ik alvast schrappen van mijn bucket list. Putters fotograferen: check!